Według oględzin z 2008 roku ogólny stan murów i dachu dobry, chociaż wykazuje liczne spękania wynikłe raczej z osiadania budynku, z wyjątkiem części zachodniej, od strony wejścia głównego i nieistniejącej wieży.
   Nie zachowana zakrystia. Brak konstrukcji stalowej chóru.
    Wydaje się nawet, że stan dachówki i jego konstrukcji nośnej jest na tyle dobra, że wymaga jedynie małych uzupełnień i montażu nowych rynien. Generalnego remontu wymaga sygnaturka dzwonu. Tynk zewnętrzny wymaga uzupełnień.

2008 rok.Kościół od strony wejścia.

2008 rok.Kościół od wjazdu.Strona zachodnio-południowa

    Od strony zachodniej zniszczona wieża, a raczej jej brak od pierwszej kondygnacji.
    Zniszczone schody zewnętrzne łączące poziom drogi z poziomem zerowym.
Sklepienia silnie popękane.
    Brak stolarki.
    Wewnątrz zupełny brak tynków. Wydaje się, że były one skuwane, być może przeszkadzały komuś malowidła ścienne, zwłaszcza sklepieniowe. Wszak w latach minionych kościół, po służeniu wpierw armii sowieckiej jako magazyn paliw, później służył miejscowemu kołchozowi jako magazyn zboża… może bano się, że święte widoki źle wpływać będą na komunistyczne zboże? Posadzka w stanie szczątkowym, aż dziw, że nikomu nie przydały się wysokiej jakości betonowe płytki podłogowe… Oczywiście brak wszelkiego wyposażenia, jak ławki, jak falbanki, jak ambona, jak ołtarze…chociaż rzecz godna uwagi, kiedy inwentaryzowano kościół w 1993 roku w kościele stał jeszcze w południowej nawie ołtarz Św Teresy. Jak zrelacjonowała miejscowa Ukrainka, ołtarz ten został wywieziony przed trzema laty. Kto i gdzie wywiózł? Może czas odsłoni tę tajemnicę…być może trafił on do innego kościoła na Ukrainie?
       Brak śladów istnienia plebani, które była wybudowana obok kościoła po stronie południowej. Był to solidny murowany dwukondygnacyjny budynek. Plebania została spalona w owym dniu 22 maja, zaś w końcu 1944 roku już nie istniała. Widocznie została rozebrana , zaś cegły i inne materiały poszły na potrzeby nowych „panów” tych ziem.
    Cmentarz usytuowany z tyłu kościoła od strony wschodniej, kompletnie zarośnięty, z nielicznymi stojącymi i leżącymi pomnikami. Od strony kościoła pierwszy rząd grobów, jakie tam powstały, już po 1945 roku.